Het draait allemaal om de zorg voor elkaar
MIVA maakt gezondheidszorg en onderwijs bereikbaar
Gezondheidszorg bereikbaar maken. Het is de missie van MIVA. Lage-inkomenslanden zoals Zambia hebben gebieden met onbegaanbare wegen, slechte infrastructuur en gebrekkige vervoersmogelijkheden. “Wanneer de toegang tot gezondheidszorg wordt belemmerd kan dat leiden tot levensgevaarlijke situaties. Vooral zwangere vrouwen en baby’s zijn erg kwetsbaar”, zegt Pauline Herder-van Zantvliet. Pauline werft fondsen voor de projecten en programma’s van MIVA. Eind vorig jaar bezocht zij een kraamkliniek in Chibombo, gelegen in het verre binnenland van Zambia.
De inwoners van Chibombo komen nauwelijks rond en kunnen amper in hun eigen levensonderhoud voorzien. Zij die medische hulp nodig hebben, zijn afhankelijk van het openbaar vervoer, wat vaak onbetrouwbaar en onbetaalbaar is. In de regio van de kraamkliniek rijdt er zelfs geen bus. Daarom lopen zwangere vrouwen soms een dag of langer om de kliniek te bereiken. De onzekerheid of ze op tijd aankomen veroorzaakt extra stress voor de moeder en haar ongeboren kind. Complicaties liggen op de loer. Daarnaast ervaren de vrouwen nog meer druk door overheidsbeleid. Bevallen aan de kant van de weg is namelijk verboden. Wie in overtreding is, riskeert een zware boete. Pauline: “In Zambia ontmoette ik Bianca (35). Ze is acht maanden zwanger en woont ongeveer een dag lopen van de kliniek. Tot twee keer eerder was Bianca te laat en beviel ze langs de weg. Ze kent zeker zes vrouwen in haar directe omgeving die tijdens de bevalling zijn overleden. Bianca was erg bezorgd voor haarzelf en haar ongeboren kindje. Maar ook voor haar andere twee kinderen. Want wie zou voor hen zorgen als zij er niet meer is.”
Maatschappelijk werkster Zelly zag de dringende behoefte aan verloskundige zorg. Ze liet zich omscholen en werkt nu als vrijwilliger in de kliniek. Met haar MIVA-fiets bezoekt ze de zwangere vrouwen in de gemeenschap. Ze voert controles uit en informeert de moeders over gezonde voeding. Maar baby’s kunnen geen klokkijken. Wanneer Zelly wordt opgeroepen voor een noodgeval (soms midden in de nacht), is het maar te hopen dat er een ossenkar beschikbaar is die moeder en kind naar het ziekenhuis kan brengen.
“Het is te hopen dat er een ossenkar beschikbaar is die moeder en kind naar het ziekenhuis kan brengen”
De dreigende situaties bezorgen het verzorgende personeel van de kraamafdeling pijn in de buik. Maar omdat er geen ambulance aanwezig is, moeten de vrouwen hun eigen weg vinden naar de kliniek. Onacceptabel vindt Pauline.
“Deze zomer zijn we begonnen met het inzamelen van geld voor een ambulance. We weten dat de concrete hulp die MIVA biedt, mensen in Nederland aanspreekt. Alleen samen maken we onderwijs en gezondheidszorg bereikbaar voor iedereen.” In de regio van de kraamkliniek staan meerdere kleinere gezondheidsfaciliteiten.
Zij zullen meeprofiteren van de ambulance, zodat de ziekenwagen optimaal wordt ingezet. De kraamkliniek blijft eigenaar en draagt zorg voor een goede verdeling.“Het draait allemaal om de zorg voor elkaar. Een belangrijke intrinsieke waarde voor ons bij MIVA. Toen ik aan Zelly vroeg wat haar dreef, antwoordde ze: ‘Ik geloof dat je je buren moet helpen en van je vrienden moet houden. Ik zal dit werk altijd blijven doen. Zelfs wanneer ik krom loop en een stok nodig heb.’ Die diepgewortelde motivatie en de liefde voor haar werk is prachtig om te horen. En als moeder van twee jongens, vind ik het bijzonder dat we nieuw leven een veilige en gezonde start kunnen geven.”
Dit artikel is gebaseerd op een eerder verschenen interview door Emma Koevoets in het Katholiek Nieuwsblad.
Contact informatie
