Michelle van Tongerloo

Website:

lekkergeven.nl/

Zij werkt als straatarts in de Rotterdamse Pauluskerk, naast haar werk in een ‘gewone’ huisartsenpraktijk in IJsselmonde. Haar ervaringen met de dak- en thuislozen, verslaafden en ongedocumenteerden beschrijft Michelle van Tongerloo regelmatig in diverse kranten en online. En eind 2024 verscheen van haar hand ‘Komt een land bij de dokter’, waarin aan de hand van de verhalen van mensen die zij als straatarts behandelt, keihard duidelijk wordt hoe de wijdverbreide aanname dat iedereen in Nederland toegang heeft tot een modicum van zorg echt een illusie is. Recht op zorg? Ja. Op zijn minst in moreel opzicht. Maar dat recht ook kunnen uitoefenen? Vergeet ’t maar. De schrijnende gevallen op haar spreekuur zijn een spiegel van een land waarin bestaanszekerheid steeds minder vanzelfsprekend is. Ook werkenden kunnen geen woning vinden, patiënten verdwalen in een woud van bureaucratie en de absurditeit van regelgeving is af en toe gewoon tenenkrommend. Van Tongerloo: ‘Het is makkelijker om methadon voor te schrijven dan incontinentieluiers. Alsof oude mensen luiers gaan dealen op de hoek van de straat.’ Het is een boek om eerst boos – heel erg boos – van te worden en vervolgens geïnspireerd door te raken. Want met de nodige humor en een verfrissend pragmatisme verzint Van Tongerloo onorthodoxe oplossingen en laat ze zien wat wij zelf kunnen doen. En vaak komt dat simpelweg neer op ‘geld geven’, want het sneeuwbaleffect van armoede op een mensenleven is schokkend. ‘Ik begin me als straatarts steeds meer te realiseren dat direct geld geven een stuk zinvoller kan zijn dan enkel het geven van een pijnstiller.’ Dus zette Van Tongerloo een crowdfundingplatform op, in de vorm van de stichting Lekker Geven, waar gedoneerd kan worden voor ‘vaste potjes’ en specifieke, acute casussen – wat te denken van de meneer met Alzheimer die zijn huis uit gezet zal worden nu hij al maanden vergeet de huur te betalen, maar niet terechtkan in een instelling omdat, volgens het CIZ , eerst gekeken moet worden naar de mogelijkheid van thuiszorg. Thuiszorg? In welk huis dan?! Enfin… u begrijpt ‘t.